ตอน1 จุดเริ่มต้น
"ตู้ดๆๆ..."
เสียงตู้สาธารณะท้ายสถาบันPhoenix ดังขึ้น
"ทำไมไม่รับสักที ทำไมไม่รับสักที...อย่าปล่อยให้รออย่างนี้ฉันน้อยใจ.."(เสียงเหมือนหมูครางเซ็ก อิอิ)
นากาชิ มิกะ เด็กสาวอายุ12ปีพยายามจะโทรหาคนๆนึงที่ชื่อว่า"ริยะ เคสุเกะ" ซึ่งเขาเป็นรักแรกของเทอ แต่ว่าเคสุเกะไม่เคยสนผู้หญิงที่เข้ามาจีบเพราะเคสุเกะออกจะเป็นเด็กเรียนเกินไป เขาจึงไม่มัวมาสนเรื่องแบบนี้ แต่คนที่ลำบากคือมิกะนั่นเอง เทอลำบากใจที่คนที่เทอรักมากๆไม่สนแบบนี้
นั่นเป็นเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งตอนนี้มิกะก้อยังรักและคิดถึงเคสุเกะอยู่ตอนเวลาไม่เคยเปลี่ยนแปลง
และนั่นก้อเป็นเรื่องเมื่อเดื่อนที่แล้วอีกที(อย่างงนะ)
"มิกะๆ มาอ่านนี่สิ"
ทาจิบะ เพื่อนของมิกะเรียกเทอ
"ทำไม"
มิกะถาม
"อ่านๆ"
"อืมๆ"
มิกะเปิดจดหมายฉบับเล็กออก และในจดหมายนั้นมีข้อความอยู่ว่า"มิกะคับ ผมแอบชอบคุณตั้งแต่คุณเข้ามาในโรงเรียนนี้ใหม่ๆแล้วคับ แต่ผมไม่กล้าบอกคุณ ผมอยากให้คุณช่วยเปิดใจทำความรู้จักกับผมหน่อยได้มั้ยคับ"
"ใครอ่ะ"
มิกะถาม
"เพื่อนเรา ชื่อฮิราตะ ยาฮิโกะ"
"จีบเรานิ"
"อืมดิ ถามไรโง่ๆ"
ทาจิบะชี้ให้มิกะดูข้างหลังเทอ
"นั่นใงล่ะ คนที่ชื่อว่ายาฮิโกะ"
"ไหนๆ"
"กวนTeenนะ เด๋วเสยร่วง"
ตอนนั้นใจในของมิกะเองก้อคิดว่ายังไม่พร้อมที่จะมีใครเข้ามาในใจเพราะเทอยังรู้สึกว่าเทอยังรักเคสุเกะอยู่ แต่เทอก้อไม่มั่นใจว่ารักจิงรึป่าว รู้เพียงแต่ว่าเทอก้อคิดถึงเคสุเกะอยู่ตลอดเวลา
หลังจากวันนั้น3วันยาฮิโกะก้อจีบมิกะติดเพราะว่ามิกะเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจอ่อน ใครทำอะไรให้ก้อใจอ่อนไปหมด แค่ใช่ว่าเทอจะรักยาฮิโกะเต็มหัวใจ เพราะเพิ่งรู้จักกันได้แค่4วันเท่านั้น
"แอ๊ดๆๆๆๆๆ..."
มิกะปั่นจักรยานอกไปเที่ยวเล่นแถวริมทะเลคนเดียว
"อ๊ะ!!"
มิกะเห็นเพื่อนของเทอกำลังนั่งคุยกันอยู่
"มิกะๆมานี่หน่อยสิ"
ทาจิบะและเพื่อนๆทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างกวักมือเรียกมิกะ
"ทำไม"
มิกะถาม
มิกะเดินไปหาเพื่อนและเห็นยาฮิโกะนั่งอยู่ เทอตกใจมากกกกกก
และเพื่อนๆของยาฮิโกะก้อพาเทอมานั่งคุยกัน
"นี่มิกะ เด๋วพวกเรามานะ"
ทาจิบะพูด
"ทำไม"
แล้วพวกทาจิบะก้อปั่นจักรยานออกไปแถวชายหาดแล้วทิ้งมิกะกับยาฮิโกะให้อยู่ด้วยกับ2คน
ทั้ง2ก้อพูดคุยกับไปเรื่อยๆ
เมื่อพวกทาจิบะปั่นมาก้อจับยาฮิโกะนั่งจักรยานแล้วจับมิกะนั่งซ้อนท้าย
"ไรเนี่ย"
มิกะถาม
"เอาน่า ไปเรยยาฮิจัง"
ทาจิบะพูด
แม้ว่ายาฮิโกะจะดูอายๆแต่ก้อปั่นออกไป
ทั้ง2พูดคุยกัน
เหงื่อของยาฮิโกะไหลพรากๆ
"เหนื่อยมั้ยยาฮิโกะ"
มิกะถาม
"ถ้ามีมิกะซ้อนท้ายล่ะก้อเราไม่เหนื่อยอยู่แล้ว"
คำพูดนี้ทำให้มิกะรู้สึกใจอ่อนลงมาก และทำให้เทอรักยาฮิโกะมากขึ้น
พอปั่นไปเรื่อยๆ...........
"ปึด!!"
หูรองเท้าของมิกะขาด
"กำจิงๆ"
มิกะโดดออกจากจักรยานของยาฮิโกะแล้วพยายามจะซ่อมรองเท้าให้เหมือนเดิมแต่ก้อไม่สำเร็จ
"มา เด๋วเราใส่ให้"
"ไม่เป็นไรหรอก"
แล้วยาฮิโกะก้อดึงรองเท้าของมิกะไปแล้วใช้สาหร่าย(- -;)ที่อยู่แถวนั้นมัดหูรองเท้าจนเหมือนเดิม
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก้อทำให้มิกะรักยาฮิโกะจนเต็มหัวใจ
"ครืนๆๆ"
ฝนตกลงมาไม่มากนัก มิกะออกไปเดินเล่นทั้งๆที่ไม่มีร่ม
"มาทำไรหรอ เด๋วเป็นหวัดนะ"
ยาฮิโกะถามมิกะ
"ไมเป็นไรหรอกน่า เด๋วเข้าร่มแล้ว"
แล้วยาฮิโกะก้อถือร่มแล้วพามิกะเข้าโรงแรม เอ้ย! เข้าห้องสมุด อิอิ
ทั้ง2เข้าไปอ่านหนังสือและนั่งตรงข้ามกัน แต่ก้อไม่เป็นอันอ่านหรอก เพราะมัวแต่แอบมองกัน เด๋วแวบไป เด๋วแวบมา (น่าจะเจาะรูที่หนังสือเรยเนอะ)
-----------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่2 การจากไปและน้ำตา
"วันพรุ่งนี้จะมีการแข่งขันฝีมือของนักเรียนทั้ง3สถาบันที่ห้องคอม ขอให้นักเรียนไปชมกันด้วยนะครับ...."
ผ.อ.พูดขณะที่กำลังเข้าแถวตอนเช้า
"........"
วันนี้ยาฮิโกะแปลกไป ปกติเวลาเข้าแถวตอมเช้ายาฮิโกะจะหันมาทางมิกะตลอด
"ยาฮิโกะดูแปลกๆไป"
มิกะพูด
ไม่กี่วันหลังจากนั้นมิกะเห็นว่ายาฮิโกะเปลี่ยนไปมาก เทอจึง....
"ตึกๆๆๆ"
เทอเดินไปห้องของยาฮิโกะตอนโฮมรูม
"ยาฮิโกะคุง"
มิกะพูด
ยาฮิโกะกำลังนั่งเล่นไพ่กับเพื่อนอยู่
"ยาฮิโกะ แม่*มา"
เพื่อนของยาฮิโกะพูด
พอยาฮิโกะหันมามิกะก้อขว้างเข็มกลัดตัวย่อชื่อยาฮิโกะใส่หน้ายาฮิโกะ
แล้วมิกะก้อเดินจากไป
มิกะทำอย่างนั้นโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของตัวเองเรย ทั้งๆที่มิกะก้อรักยาฮิโกะอยู่มาก มิกะมารู้ทีหลังว่ายาฮิโกะคบคนมาหลายคนแล้ว และไม่มีคนไหนที่ยาฮิโกะรักจิง เพราะฉนั้นเรื่องที่ดูเหมือนว่ามิกะเป็นคนบอกเลิกก้อกลับกลายเป็นว่ายาฮิโกะเป็นคนเลิกก่อนโดยที่ไม่บอกมิกะเรย
หลังจากนั้นก้อไม่ต้องถามไรมาก มิกะก้ออยู่กับน้ำตาทุกวันเรื่อยมาจนทุกวันนี้
