วีดีโอ

วันพฤหัสบดีที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2553

นิยายรักซึ่งๆ

ตอน1 จุดเริ่มต้น




"ตู้ดๆๆ..."

เสียงตู้สาธารณะท้ายสถาบันPhoenix ดังขึ้น

"ทำไมไม่รับสักที ทำไมไม่รับสักที...อย่าปล่อยให้รออย่างนี้ฉันน้อยใจ.."(เสียงเหมือนหมูครางเซ็ก อิอิ)

นากาชิ มิกะ เด็กสาวอายุ12ปีพยายามจะโทรหาคนๆนึงที่ชื่อว่า"ริยะ เคสุเกะ" ซึ่งเขาเป็นรักแรกของเทอ แต่ว่าเคสุเกะไม่เคยสนผู้หญิงที่เข้ามาจีบเพราะเคสุเกะออกจะเป็นเด็กเรียนเกินไป เขาจึงไม่มัวมาสนเรื่องแบบนี้ แต่คนที่ลำบากคือมิกะนั่นเอง เทอลำบากใจที่คนที่เทอรักมากๆไม่สนแบบนี้

นั่นเป็นเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งตอนนี้มิกะก้อยังรักและคิดถึงเคสุเกะอยู่ตอนเวลาไม่เคยเปลี่ยนแปลง

และนั่นก้อเป็นเรื่องเมื่อเดื่อนที่แล้วอีกที(อย่างงนะ)

"มิกะๆ มาอ่านนี่สิ"

ทาจิบะ เพื่อนของมิกะเรียกเทอ

"ทำไม"

มิกะถาม

"อ่านๆ"

"อืมๆ"

มิกะเปิดจดหมายฉบับเล็กออก และในจดหมายนั้นมีข้อความอยู่ว่า"มิกะคับ ผมแอบชอบคุณตั้งแต่คุณเข้ามาในโรงเรียนนี้ใหม่ๆแล้วคับ แต่ผมไม่กล้าบอกคุณ ผมอยากให้คุณช่วยเปิดใจทำความรู้จักกับผมหน่อยได้มั้ยคับ"

"ใครอ่ะ"

มิกะถาม

"เพื่อนเรา ชื่อฮิราตะ ยาฮิโกะ"

"จีบเรานิ"

"อืมดิ ถามไรโง่ๆ"

ทาจิบะชี้ให้มิกะดูข้างหลังเทอ

"นั่นใงล่ะ คนที่ชื่อว่ายาฮิโกะ"

"ไหนๆ"

"กวนTeenนะ เด๋วเสยร่วง"

ตอนนั้นใจในของมิกะเองก้อคิดว่ายังไม่พร้อมที่จะมีใครเข้ามาในใจเพราะเทอยังรู้สึกว่าเทอยังรักเคสุเกะอยู่ แต่เทอก้อไม่มั่นใจว่ารักจิงรึป่าว รู้เพียงแต่ว่าเทอก้อคิดถึงเคสุเกะอยู่ตลอดเวลา

หลังจากวันนั้น3วันยาฮิโกะก้อจีบมิกะติดเพราะว่ามิกะเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจอ่อน ใครทำอะไรให้ก้อใจอ่อนไปหมด แค่ใช่ว่าเทอจะรักยาฮิโกะเต็มหัวใจ เพราะเพิ่งรู้จักกันได้แค่4วันเท่านั้น

"แอ๊ดๆๆๆๆๆ..."

มิกะปั่นจักรยานอกไปเที่ยวเล่นแถวริมทะเลคนเดียว

"อ๊ะ!!"

มิกะเห็นเพื่อนของเทอกำลังนั่งคุยกันอยู่

"มิกะๆมานี่หน่อยสิ"

ทาจิบะและเพื่อนๆทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างกวักมือเรียกมิกะ

"ทำไม"

มิกะถาม

มิกะเดินไปหาเพื่อนและเห็นยาฮิโกะนั่งอยู่ เทอตกใจมากกกกกก

และเพื่อนๆของยาฮิโกะก้อพาเทอมานั่งคุยกัน

"นี่มิกะ เด๋วพวกเรามานะ"

ทาจิบะพูด

"ทำไม"

แล้วพวกทาจิบะก้อปั่นจักรยานออกไปแถวชายหาดแล้วทิ้งมิกะกับยาฮิโกะให้อยู่ด้วยกับ2คน

ทั้ง2ก้อพูดคุยกับไปเรื่อยๆ

เมื่อพวกทาจิบะปั่นมาก้อจับยาฮิโกะนั่งจักรยานแล้วจับมิกะนั่งซ้อนท้าย

"ไรเนี่ย"

มิกะถาม

"เอาน่า ไปเรยยาฮิจัง"

ทาจิบะพูด

แม้ว่ายาฮิโกะจะดูอายๆแต่ก้อปั่นออกไป

ทั้ง2พูดคุยกัน

เหงื่อของยาฮิโกะไหลพรากๆ

"เหนื่อยมั้ยยาฮิโกะ"

มิกะถาม

"ถ้ามีมิกะซ้อนท้ายล่ะก้อเราไม่เหนื่อยอยู่แล้ว"

คำพูดนี้ทำให้มิกะรู้สึกใจอ่อนลงมาก และทำให้เทอรักยาฮิโกะมากขึ้น

พอปั่นไปเรื่อยๆ...........

"ปึด!!"

หูรองเท้าของมิกะขาด

"กำจิงๆ"

มิกะโดดออกจากจักรยานของยาฮิโกะแล้วพยายามจะซ่อมรองเท้าให้เหมือนเดิมแต่ก้อไม่สำเร็จ

"มา เด๋วเราใส่ให้"

"ไม่เป็นไรหรอก"

แล้วยาฮิโกะก้อดึงรองเท้าของมิกะไปแล้วใช้สาหร่าย(- -;)ที่อยู่แถวนั้นมัดหูรองเท้าจนเหมือนเดิม

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก้อทำให้มิกะรักยาฮิโกะจนเต็มหัวใจ

"ครืนๆๆ"

ฝนตกลงมาไม่มากนัก มิกะออกไปเดินเล่นทั้งๆที่ไม่มีร่ม

"มาทำไรหรอ เด๋วเป็นหวัดนะ"

ยาฮิโกะถามมิกะ

"ไมเป็นไรหรอกน่า เด๋วเข้าร่มแล้ว"

แล้วยาฮิโกะก้อถือร่มแล้วพามิกะเข้าโรงแรม เอ้ย! เข้าห้องสมุด อิอิ

ทั้ง2เข้าไปอ่านหนังสือและนั่งตรงข้ามกัน แต่ก้อไม่เป็นอันอ่านหรอก เพราะมัวแต่แอบมองกัน เด๋วแวบไป เด๋วแวบมา (น่าจะเจาะรูที่หนังสือเรยเนอะ)

-----------------------------------------------------------------------------------

ตอนที่2 การจากไปและน้ำตา



"วันพรุ่งนี้จะมีการแข่งขันฝีมือของนักเรียนทั้ง3สถาบันที่ห้องคอม ขอให้นักเรียนไปชมกันด้วยนะครับ...."

ผ.อ.พูดขณะที่กำลังเข้าแถวตอนเช้า

"........"

วันนี้ยาฮิโกะแปลกไป ปกติเวลาเข้าแถวตอมเช้ายาฮิโกะจะหันมาทางมิกะตลอด

"ยาฮิโกะดูแปลกๆไป"

มิกะพูด

ไม่กี่วันหลังจากนั้นมิกะเห็นว่ายาฮิโกะเปลี่ยนไปมาก เทอจึง....

"ตึกๆๆๆ"

เทอเดินไปห้องของยาฮิโกะตอนโฮมรูม

"ยาฮิโกะคุง"

มิกะพูด

ยาฮิโกะกำลังนั่งเล่นไพ่กับเพื่อนอยู่

"ยาฮิโกะ แม่*มา"

เพื่อนของยาฮิโกะพูด

พอยาฮิโกะหันมามิกะก้อขว้างเข็มกลัดตัวย่อชื่อยาฮิโกะใส่หน้ายาฮิโกะ

แล้วมิกะก้อเดินจากไป

มิกะทำอย่างนั้นโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของตัวเองเรย ทั้งๆที่มิกะก้อรักยาฮิโกะอยู่มาก มิกะมารู้ทีหลังว่ายาฮิโกะคบคนมาหลายคนแล้ว และไม่มีคนไหนที่ยาฮิโกะรักจิง เพราะฉนั้นเรื่องที่ดูเหมือนว่ามิกะเป็นคนบอกเลิกก้อกลับกลายเป็นว่ายาฮิโกะเป็นคนเลิกก่อนโดยที่ไม่บอกมิกะเรย

หลังจากนั้นก้อไม่ต้องถามไรมาก มิกะก้ออยู่กับน้ำตาทุกวันเรื่อยมาจนทุกวันนี้